Wanneer niet alles vanzelf gaat
Jaren geleden stond ik onderaan de berg en was ik verre van op weg naar de top. Ik was heel angstig, onzeker en had moeite om te genieten. Alles wat ik deed kostte me ongelooflijk veel moeite. Vooral de angst voor van alles belemmerde mij om te genieten van het leven. Er waren dagen dat ik amper op straat durfde te komen, zo erg was het. Straatvrees, claustrofobie, sociale fobie. Allemaal mooie woorden, maar ik zat ermee.
Tot het besef er was dat ik toch aan die berg wilde beginnen en daarvoor mijn angsten moest gaan overwinnen. Geloof me, het was geen makkelijke weg, maar mijn man en kinderen stimuleerden mij om door te zetten. Ik wilde als moeder en echtgenoot toch niet zo angstig zijn. Ik ben mijn angsten aangegaan door middel van professionele hulp maar ook door te doen. Met iedere stap op de berg naar de top nam ik steeds een beetje meer afscheid van mijn angsten en onzekerheden. Het is als ik terugkijk naar beneden net of ik steeds groter en sterker geworden ben. Gegroeid in het zelfvertrouwen en gegroeid in mijn zekerheid.
Ik geniet weer volop van het leven. Doe de dingen die ik niet durfde. Ik leef weer. En de top heb ik nog niet bereikt, maar er mag natuurlijk altijd nog een uitdaging zijn. De uitdaging om nog meer uit mezelf te halen.
Nog niet bij de top zijn geeft je nog mogelijkheden om te groeien!